شعر مادر از رضا غریبی
شعر مادر از رضا غریبی
مادر
مادر هوای دلم بارانیست
فصل دلتنگی ام پیداست
دستی از مهر ببخشایم
تا شعر بسازم بر موسیقی دستانت
مادر ...
من شاعرم
من شعر را با نام تو آغاز می کنم
تو شعر ناب ناسروده ای
بگو،
بگو چگونه به سرایمت
بگو چگونه هجایت کنم
تو سرود جویباری
لبریز کن مرا
مادر ...
دعوت کن مرا به منظره ی گلها
دعوت کن مرا به دشت شقایق
دعوت کن به رویش اردیبهشت
دعوت کن مرا به ترنم باران
من بهارانه سبز می شوم
مادر ...
برمن ببار گرمای تموز وار
برمن ببار تا که گرم شوم از بی مهری روزگار
ببار کلامت را
جاری کن دعایت را
با دعایت به مهر خواهم رسید
مادر...
من چشم را
من حرف را
من پاییز را
با مهر تو آغاز کردم
بخوان مرا
بخوان مرا به عشق
بخوان مرا به گرمی آغوش
بخوان مرا به لالایی عشق
بخوان مرا به صداقت پاییز
من پر از مهر می شوم
مادر...
چنان پاییزم
که هوای زمستان را زمزمه دارم
چنان لبریزم
که عشق را سر ریز می کنم
چنانکه راستی قامتم
در شکستی قامتت تجلی یافت
مادر...
شعر از رضا غریبی
