شعری از رضا غریبی

(( فروغ دلها ))

کنار مکه ، غار نور ، در آن یاد خدا پر بود

حرا یک معتکف گاه از ، مناجات و دعا پر بود

 

 رجب دربیست و هفتم روز، چه روزی بود ، محشر بود

 مقدس روز مبعث شد ، فرشته در حرا پر بود

 

 مَلَک آن پیک ارسالی ، به دست برتر از خود داد

 به هر جا چشم می دوخت ، نشانی از خدا پر بود

 

به نرمی بر محمد(ص) گفت : بخوان ، خواندن نمی دانم

بخوان با ایزد یکتا ، چگونه و چه را پر بود

 

 ندای جبرئیل آمد ، حرا را روشنی بخشید

به اطرافش نظر انداخت ، محمد (ص) آن مَلَک را دید

 

نمودش شرحی از واقع ، هر آنچه در حرا می دید

ز ترس و حیرت و لرزه ، عبایی را به خود پیچید

 

 مَلَک پیک الهی گفت : عبا پیچیده بر خیزید

 کنون وقت هدایت شد، بتاب ای بر تر از خورشید

 

 مَلَک رسم مسلمانی ، به پیغمبر سفارش کرد

نخستین حکم این بود ، نمازی بر خدا آرد

 

محمد (ص) از سر حیرت ، سراپا لرزه بر تن داشت

نهال عصمت واسلام ، که باید سینه ها می کاشت

 

 فرا خوانَد ، خلایق را ، به دین لایق انسان

 زمانی که جهان یکسر ، ز نادانی ، جفا پر بود

 رضا غریبی به تاریخ 25 / 5 / 1383